Op it Wad, dêr't it ljocht en 'e skyming spylje, Dêr't de wolkens dûnsje, de sinne har wylje. It brûzen fan 'e see, it rûzjen fan 'e wyn, Op it Wad, dêr't de natuer yn harmonije fyn. De fûgels, swalkjend oer it wetter sa wiet, Se fljochtmeitsje en sjonge, harren liet ferriedt. Op it Wad, dêr't se frij binne yn 'e loft, Har skiednis en takomst, yn 'e wyn ferknoft. O Wad, dyn skientme is in eare wurdich, Dyn libben, dyn ljocht, dyn see, sa ryk en suver. Fryslân syn skat, syn Waad, sa wûnderlik en wreed, Op it Wad, dêr't it libben syn hert en siel fermeitsje mei.